Plattdeutsch von Pastor Jürgen Hoogstraat
In disse Maidagen stahnt wi bi uns in d‘ Kark faak unner een heel besünner Krüüz, dat an d´ Südsiet hangen deit. „Sasbachwalden – Gott hett hulpen“ steiht dor up. Denn denken wi weer an uns Gemeendfohrt nah d‘ Schwarzwald, de 54 Lüüd van uns Kark bold neet overleevt harren. Saterdagmiddags wullen wi uns dat Blaumendörp Sasbachwalden ankieken.
Heel up Tied gung dat los, man wi sünd nooit ankomen: ‘n lüttje Stückje vör dat mooie Dörp kweem uns Bus up Loop, de Bremsen wullen neet mehr, un uns Bus fung an, de Barg andaal to susen. Uns Fohrer Paul kreeg dat spitz un leet sien Bus in so´n hennig Meetjegööt rullen, un de Bus kippde up‘t Siet un bleev stahn ... man de Tank was reten un de Diesel leep up de heete Bremsen un bold stunn dat Achterenn in Brand.
Do tomal kweem ‘n heele klattergen ollen Auto mit ‘n jungen Bengel anfohren. De Jung steeg ut, ticker an´t Fenster un see bloot: ik help jo nu all ruut, ji gahn dor vörn in d‘ Wald un blieven dor stahn. Un elk un een dee dat – eenfach so. As de lesde dor ankomen was, explodeerde de Bus un anto nix is overbleven.
Ok van de jung Bengel was nix mehr to sehn, he was futt weer wegfohren. Man wi wussen: Gott harr uns sien Engel stüürt. Wi sünt nooit alleen unnerwegs – wat´n Segen.